Bier en koekjes

Na de wat sombere bijdrage van gisteren over de gifgasaanvallen, vandaag een iets luchtiger verhaal over twee wereldberoemde streekproducten: de koekjes van Jules Destrooper en het bier van Westvleteren. Toch is ook hier een link met de Eerste Wereldoorlog niet ver weg.

Bij het binnenrijden van het plaatsje Lo valt op hoe oud dit plaatsje is: een historische stadspoort, half over de invalsweg, een Middeleeuws stadhuis, een prachtige oude kerk en een grote waterput uit 1404. Maar zoals in zoveel plaatsen in deze omgeving: schijn bedriegt. Hoewel het dorp achter de frontlinie lag, is het tijdens de Grote Oorlog weldegelijk beschoten. Veel van de ‘historiserende bouw’ dateert dus van de jaren ’20 van de vorige eeuw en is dus nog geen honderd jaar oud…

De zoete lucht in Lo verraadt meteen dat hier koekjes worden geproduceerd; een overbekende geur voor een geboren en getogen Zaankanter!  Hier staat de fabriek van Jules Destrooper, die hier in 1886 begon met de productie van de overbekende wafeltjes in de kenmerkende blauw-witte doosjes. Naast de fabriek is een “bezoekers- & innovatiecentrum”, waar een permanente expositie is te zien over de geschiedenis van het bedrijf. Het bezoek wordt afgesloten met gratis kop koffie en een proeverij van koekjes, die zichzelf even later probleemloos terug betaalt in de shop, waar alle soorten koekjes van het bedrijf worden verkocht.

De ansichtkaarten van Destrooper jr.

Tijdens de oorlog lag de fabriek van Destrooper stil bij gebrek aan boter. Jules Destrooper jr. was na een korte periode in het leger door ziekte geveld. Om toch in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien, ging hij ansichtkaarten verkopen van de kapot geschoten gebouwen van Lo en omgeving. De originele - historisch zeer waardevolle - clichés van de kaarten zijn na de oorlog door de familie Destrooper helaas weggegooid…  Iets wat mij als archivaris uiteraard aan het hart gaat!

Een vijftiental kilometers van Lo ligt het dorpje Westvleteren, bij de bierkenners vooral bekend vanwege het Trappistenbier. Ook Westvleteren lag in de oorlog achter het front. Toch kent Westvleteren een relatief hoog aantal slachtoffers. Dat heeft simpelweg te maken met het grote aantal beschikbare jonge mannen in de dorpen achter het front.

File voor de bierverkoop

Het bier Westvleteren wordt al sinds jaar en dag gebrouwen door de monniken van de St. Sixtusabdij. Omdat dit niet hun ‘corebusiness’ is, brouwen zij in zeer kleine hoeveelheden. Samen met de status van ‘beste bier ter wereld’, zorgt dit voor een enorme cultstatus van het bier. Het is uitsluitend verkrijgbaar op afspraak. Via en speciaal telefoonnummer moet je je kenteken doorgeven. Een dag van tevoren krijg je een telefoontje met het tijdstip waarop je het bier kunt komen afhalen. De hoeveelheden die worden verhandeld zijn wederom zeer beperkt.

Geen losse bierverkoop in het café

Een andere manier om aan het bier te geraken is het naastgelegen café “In de Vrede” (ook hier weer een verwijzing naar de Eerste Wereldoorlog), het enige café waar het bier geschonken mag worden. Voor consumptie in het café is voldoende voorraad, maar qua losse verkoop hebben we pech: vandaag geen bier!

Daarom heb ik maar genoten van een extra Westvleteren 12 in het café. Ik had met Karen gelukkig mijn eigen chauffeur mee!

Proost!